Ugradnja klime

Ugradnja klime najčešće predstavlja najveći problem. Nestručnom ugradnjom se najčešće gubi garancija, a najveći broj kvarova nastaje usled loše ugradnje. U narednom tekstu će biti objašnjeni osnovni postupci ugradnje, ali to ne znači da se savetuje nestručnim licima da po koracima montiraju uređaj. Za dobru montažu su neophodni stručnost, specijalizovan alat i uređaji koji se ne mogu zameniti klasičnim kućnim. Iako je u startu malo veća cena isplatiće se ubrzo u eksploataciji.

SASTAVNI DELOVI

• I Unutrašnja jedinica
• 1. Okvir prednjeg panela
• 2. Prednji panel
• 3. Filter vazduha iza prednjeg panela
• 4. Horizontalni usmerivači vazduha
• 5. Vertikalni usmerivači vazduha
• 6. Prijemnik signala daljinskog upravljača
• 7. Svetleći indikator
• 8. Prekidač
• 9. Daljinski upravljač
• II Spoljašnja jedinica
• 10. Cevi i omotač
• 11. Konekcioni kabl
• 12. Ventil
• 13. Ventilator

1. Proveriti da li su isporučeni svi neophodni delovi koji se nalaze u specifikaciji uz uređaj

2. Proveriti uslove garancije i da li zavisi od osobe koja montira uređaj (najčešći uslov garancije je da može da montira samo ovlašćeni servis)

3. Proveriti električnu instalaciju u kući/stanu – da li je potrbno pomeranje električnog priključka, proveriti snagu električne instalacije i da li poseduje uzemljenje koje je neophodno.

4. Odrediti mesto spoljašnje i unutrašnje jedinice

(podesavanje visine unutrasnje, ako je plafon preko 2.5m postavlja se na 2.2m zbog ucinka) Ovo je okvirna – univerzalna slika, uz svaki uređaj se isporučuje slika. Pored navedenih ograničenja treba voditi računa o maksimalnom rastojanju spoljašnje i unutrašnje jedinice, kondenz crevu, maksimalna razlika između spoljašnje i unutrašnje jedinice može biti 5-15m. Zavisi da li se lome cevi, kolika je količina freona - da li treba dopuniti.

5. Montiranje nosača (limenog profila) unutršnje jedinice na zid.

Prisloniti nosač uz zid i obeležiti mesta za rupe u zidu (voditi računa na predviđene razmake zidova), izbušiti rupe i ušrafiti oslonac. Najčešće se oslonac učvršćuje sa 4-6 šrafova (dimenzije zavise od podloge na koju se pričvršćuje). Obavezno voditi računa o idealno horizontalnom položaju (koristiti vaservagu)

6. Probijanje zida sa povezivanje unutrašnje i spoljašnje jedinice.

Neophodno je da otvor bude sa blagim nagibom ka spolja, najčešće se vrši burgijom 55mm (dovoljna mera za nesmetano provlačenje cevi i kabla). Zbog odvoda kondenza potrebno je da unutrašnja jedinica bude višlja od spoljašnje i da otvor u zidu bude ispod niži od unutrašnje jedinice. Ukoliko je potrebno nastavljati cevi kroz koje prolazi freon, najpraktičnije je da to bude ispod unutrašnje jedinice i da spoj ne prolazi kroz otvor u zidu. U slučaju eventualnog kvara, to omogućuje lakšu popravku.

7. Povezivanje instalacije na unutršnju jedinicu

Izolacija dve cevi kroz koje prolazi freon (bakarne cevi) se vrši odvojeno. Uz izolovane cevi treba dodati kondenz crevo. Povezivanje kabla za napajanje i komunikacija sa spoljašnjom jedinicom. Najčešće u desnom delu unutrašnje jedinice postoji poklopac ispod koga se nalaze priključnice za kabl. Nakon povezivanje kablova prelazi se na povezivanje cevi. Cevi se seku na tačnu meru alatom za sečenje bakarnih cevi.

Zatim se cevi pripremaju za spajanje na unutrašnju jedinicu tako što se alatom za pertlovanje rašire krajevi i nakon toga holenderima učvrste za unutrašnju jedinicu

Napomena 1: Ne smeju se koristiti tankozidne cevi, jer može doći do smanjivanja otvora ili pucanja prilikom njihovog savijanja. Mora se voditi računa i o pritiscima koje cevi i spojevi moraju da izdrže, a to zavisi i od freona koji se koristi u konkretnom uređaju.

8. Instalacija spoljašnje jedinice

Mesto spoljašnje jedinice je određeno na osnovu parametara iz tačke 4. Spoljna jedinica može biti na višem položaju od unutrašnje jedinice, ali u tom slučaju kondez crevo ne sme “ići uz brdo” ka spolja, već je neophodno odvod staviti u unutrašnjosti prosorije ispod unutrašnje jedinice. Kod razlike u visini iznad 2m treba obavezno praviti uljne zamke (sifone). Sledeći korak je učvršćivanje nosača spoljašnje jedinice za zid (izjednačiti razmak nosača sa nogicama koje se nalaze na spoljašnjoj jedinici). Otvor u zidu kao i neophodne dimenzije šrafova zavise od tipa zida. U zavisnosti koji model uređaja se montira, za bučnije uređaje se stavljaju gumene podloške između nogica klima uređaja i nosača radi smanjenja vibracija i buke. Sledeći korak je povezivanje kabla na spoljašnu jedinicu i povezivanje cevi na sposljašnju jedinicu (isti postupak pripreme cevi kao za unutrašnju jedinicu)

9. Proveriti sve spojeve

Uvezivanje cevi, kabla i creva za odvod kondenza. Rebrasto crevo za odvod kondenza unutrašnje jedinice se postavlja kao najniže.

10. Vakumiranje (pojam vakumiranje) i punjenje freonom

Sve prethodne tačke nestručni “majstori” mogu da urade dovijajući se raznim alatima koji nisu prvenstveno pravljeni za ugradnju klima uređaja. Vakumiranje predstavlja najveći problem nestručnima, a u svakom uputstvu klima uređaja ovo predstavlja obavezni korak. Klima urežaj ponekad može da radi i ako se ovo ne uradi, što neki majstori koriste, ali će ubrzo uslediti posledice.

Ovim postupkom se izvlači vazduh i vlaga iz sistema da bi se potom pustio gas – freon. Takođe, ovako se proverava i kompletna instalacija, kako kasnije ne bi došlo do curenja freona.

Vakumiranje se može vršiti:

- vakum pumpom (specijalnim kompresorom za tu namenu)
- običnim kompresorom – sličan kompresoru iz frižidera

Vakum pumpa se priključuje na spoljašnuju jedinicu preko manometara za kontrolu pritiska koji se povezuju na ventil za punjenje freonom klima uređaj. Taj ventil se nalazi na manjem ventilu spoljašnje jedinice.

Napomena 1: Ne smeju se koristiti tankozidne cevi, jer može doći do smanjivanja otvora ili pucanja prilikom njihovog savijanja. Mora se voditi računa i o pritiscima koje cevi i spojevi moraju da izdrže, a to zavisi i od freona koji se koristi u konkretnom uređaju.